بخشش خویشتن شامل اعتراف به نقایص خود، پذیرفتن مسئولیت اعمالمان و نشان دادن شفقت و درک خود است بخشش اتفاقی یکباره نیست، تمرینی روزانه است.داشتن انتظارات سفت و سخت از دیگران می تواند منجر به ناامیدی و رنجش شود.بخشش میتواند زندگی از دست رفته و زخم دیده ما را حتی بهتر از قبل به ما بازگرداند.
بخشیدن خویش عملی قدرتمند و متحول کننده بشمار می آید که شامل رها کردن کینه، خشم و میل به انتقام است. بخشش در مورد چشم پوشی یا فراموش کردن اعمالی نیست که باعث آسیب شده است، بلکه در مورد رهایی خود از بار احساسی آنها است. وقتی می بخشیم، تصمیم می گیریم احساسات منفی را رها کنیم و راهی به سمت بهبودی و آرامش درونی پیدا کنیم.
مطالعات فراوانی تاب آوری کمتر را با نبخشیدن و تاب آوری بیشتر را با بخشش در ارتباط معنی دار گزارش کرده اند بر همین اساس هم انجمن روانشناسی امریکا تمریناتی را برای افزایش تاب آوری پیشنهاد کرده است که مسیر تاب آوری به بخشش ختم میشود
بخشیدن خویش فرآیندی است که به زمان و تلاش نیاز دارد. با اعتراف به درد و تأثیری که بر ما داشته شروع می شود. این امر مستلزم تأمل و درک خود، هم در مورد خود و هم در مورد شخصی است که ما می‌بخشیم. این فرآیند شامل پرورش همدلی و شفقت، تشخیص اینکه همه ما ناقص هستیم و قادر به اشتباه هستیم می‌باشد.
بخشیدن خویش به همان اندازه بخشیدن دیگران مهم است. ما اغلب به خاطر اعمال یا تصمیمات گذشته احساس گناه و شرمساری می کنیم. خودبخشی شامل اعتراف به نقایص خود، پذیرفتن مسئولیت اعمالمان و نشان دادن شفقت و درک خود است. این در مورد درس گرفتن از اشتباهات و اجازه دادن به خود برای رشد و تکامل است.
بخشش اتفاقی یکباره نیست، تمرینی روزانه است. برخی از روزها ممکن است بخشش آسان تر باشد، در حالی که روزهای دیگر ممکن است احساس چالش بیشتری داشته باشید. این نیاز به صبر، دلسوزی به خود و تعهد برای رها کردن گذشته دارد. با انتخاب بخشش، فضایی برای شفا، رشد فردی و امکان ایجاد روابط سالم‌تر ایجاد می‌کنیم.
در ادامه چند مرحله وجود دارد که می توانید برای تقویت بخشیدن خویش یا همان بخشش خود در نظر بگیرید:
درد خود را بپذیرید: احساساتی که تجربه می کنید را بشناسید و تأیید کنید. مهم است که به خود اجازه دهید احساس آسیب، عصبانیت یا خیانت کنید. با اعتراف به درد خود، فضایی برای بهبود و رشد ایجاد می کنید.
تأثیر آن را درک کنید: به این فکر کنید که چگونه نگه داشتن خشم و عصبانیت بر رفاه شما تأثیر می گذارد. بدانید که بخشش به معنای چشم پوشی از اعمال دیگران یا انکار درد خود نیست. این در مورد رهایی خود از بار حمل احساسات منفی است.
دیدگاه خود را تغییر دهید: سعی کنید شرایط را از زاویه دیگری ببینید. شرایط، نیت فرد و تلاش های خود را در نظر بگیرید. این به معنای توجیه رفتار دیگران نیست، اما می تواند به شما کمک کند درک گسترده تری به دست آورید و همدلی را پرورش دهید.
شفقت به خود را تمرین کنید: همان شفقت و درک خود را که به یک دوست صمیمی انجام می دهید، در خصوص خودتان گسترش دهید. بدانید که همه ما اشتباه می کنیم و لحظات ناقصی داریم. با خود با مهربانی و بخشش رفتار کنید و فضایی برای رشد و یادگیری فراهم کنید.
انتظارات را رها کنید: انتظاراتی را که ممکن است از دیگران یا خودتان داشته اید، کنار بگذارید. نگه داشتن انتظارات سفت و سخت می تواند منجر به ناامیدی و رنجش شود. این ایده را بپذیرید که افراد (از جمله خودتان) ناقص هستند و اینکه بخشش راهی برای حرکت به جلو بدون تحمل وزن انتظارات برآورده نشده است.
بخشش را انتخاب کنید: بخشش یک انتخاب آگاهانه است. تصمیم بگیرید که احساسات منفی را رها کنید و با گذشته صلح کنید. این به معنای فراموش کردن یا چشم پوشی از اعمال نیست، بلکه به معنای رهایی خود از بار عاطفی آنهاست.
در صورت نیاز به دنبال حمایت باشید: بخشش می تواند فرآیندی چالش برانگیز باشد و گرفتن حمایت از دوستان قابل اعتماد، خانواده یا متخصصان مشکلی ندارد. درمان یا مشاوره میتواند فضای امنی برای کشف احساسات شما فراهم کند و شما را در سفر بخشش راهنمایی کند.
به یاد داشته باشید، بخشش سفری است که ممکن است زمان ببرد. با خودتان صبور باشید و هر قدم به جلو را تقدیر کنید. با انتخاب بخشش، فضایی برای بهبودی، رشد و آینده ای آرام تر ایجاد می کنید.
