صنعت فولاد کشور طی دهههای گذشته توسعه پیدا کرده است، به عبارتی ظرفیت تولید فولاد از ۱.۸ میلیون تن پیش از انقلاب، هماکنون به نزدیکی ۴۵ میلیون تن افزایش پیدا کرده است. در حال حاضر با تولید حدود بیش از ۳۰ میلیون تن فولاد در کشور، ایران در تولید فولاد جهانی رتبه دهم را به خود اختصاص داده است؛ اما هماکنون این صنعت به دلیل متزلزل شدن مزیتهایش، به نوعی در معرض خطر از دست دادن تابآوری قرار گرفته و واحدهای فولادسازی را با مشکلات اساسی روبهرو کرده است که اگر برای این مسائل چارهاندیشی صورت نگیرد، نمیتوان به آینده این صنعت چندان خوشبین بود.
صنعت فولاد نیازمند دو تحول بنیادین
یکی از مسائلی که فولادسازان را در معرض هشدار با تابآوری قرار میدهد، حرکت نکردن این واحدها به سمت فناوریهای جدید است. به زعم کارشناسان این حوزه، اگر صنعت فولاد نتواند به سمت فناوریهای نو حرکت کند، تابآوریاش مورد هدف قرار میگیرد و نقش پایدار خود را از دست میدهد.
چالشهای بحرانزا
محمدحسین بصیری، کارشناس فولاد در گفتوگو با «دنیایاقتصاد» عنوان کرد: صنعت فولاد در کشور ما با دو چالش اساسی روبهرو است که باید تصمیمگیران برای رفع این چالشها همت خود را به کار گیرند. در وهله نخست باید به این موضوع توجه کرد که صنعت فولاد در جهان بهدنبال استفاده از انرژیهای جدیدتری است، از همینرو این تغییر رویه در پی جایگزین کردن سوختهای جدید به جای سوختهای فسیلی است. در همین راستا به تازگی در کمیته معدن و صنایع معدنی سازمان ملل این مباحث مطرح بود که باید استفاده از انرژیهای فسیلی (شامل نفت و گاز) کنار زده شود و در مقابل به سمت استفاده از انرژیهای پاک با آلایندگیهای کمتر پیش رفت.
بصیری در ادامه با اشاره به این موضوع که این در حالی است که جهان در حال تغییر فناوری و استفاده از فناوری نسلهای جدیدتر است، گفت: استفاده از فناوری جدید برای بهرهگیری و بهینهسازی در مصارف انرژی و کاهش میزان آلایندگی در این صنعت مورد تاکید جامعه بینالمللی است و در این راستا در حال گذر در بهرهگیری از نسل چهارم فناوری و رسیدن به فناوریهای نسل پنجم است؛ این در حالی است که ما در ایران همچنان از فناوریهای قدیمی بهره میگیریم که هم با آلایندگی و هم قیمت تمامشده بالا همراه است و این موضوع طی سالهای آتی ما را با چالشهای اساسی در رقابت با بازارهای صادراتی همراه خواهد کرد.
پاسخ دهید